Właściwości złota
Przełam: haczykowaty
Łupliwość: brak
Połysk: silny metaliczny
Stosunkowo rzadko tworzy kryształy o pokroju sześcianów, ośmiościanów lub dwunastościanów rombowych.
Zazwyczaj wykazuje pokrój płytkowy, blaszkowy, prętowy, włosowy.
Występuje w skupieniach zbitych, włóknistych, pierzastych, blaszkowych.
Tworzy też dendryty, druty oraz drobny pył (tzw.”złota mąka”).
Niekiedy tworzy grudki a także sporej wielkości bryły – samorodki.
Jest izostrukturalne ze srebrem i miedzią rodzimą.
Jest wyjątkowo plastyczne: kowalne (z 1 grama można uzyskać płat o powierzchni 1 m²), giętkie, strugalne, nieprzezroczyste, ciągliwe (z 1 g Au można uzyskać drut o długości 160 m).
Jest ciężkim metalem: sześcian o boku 10 cm (1 litr) waży 19,3 kg.
Jest bardzo dobrym przewodnikiem ciepła i elektryczności.
W przeciwieństwie do metalicznej miedzi i srebra, metaliczne złoto nie wykazuje właściwości antybakteryjnych, co wynika prawdopodobnie z jego małej reaktywności chemicznej. Jony Au3+ są natomiast silnie toksyczne dla bakterii[1].
Złoto jest odporne na działanie czynników atmosferycznych i prawie wszystkich kwasów. Roztwarza się w wodzie królewskiej, w kwasie solnym w obecności ozonu oraz w gorącym kwasie selenowym[2]:
2Au + 6H2SeO4 → Au2(SeO4)3 + 3H2SeO3 + 3H2O
Złoto jest roztwarzane także w zasadowych roztworach cyjanków (w obecności utleniaczy, np. tlenu) tworząc kompleksy cyjanozłocianowe:
4 Au + 8 KCN + O2 + 2 H2O → 4 K[Au(CN)2] + 4 KOH
Proces ten wykorzystywany jest do wydobywania złota ze złóż.
Ponadto złoto rozpuszcza się w rtęci tworząc amalgamat złota.
Mieszaniny złota[edytuj]
Często zawiera izostrukturalne domieszki:
srebra – elektrum;
rtęci – amalgamat złota;
miedzi – cuproauryt;
palladu – porpezyt;
rodu – rhodyt;
itru – irauryt;
platyny – złoto platynowe;
bizmutu – maldonit.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz